ด้วยความเข้มขลังของตึกรามบ้านช่องแบบเก่าๆ ดั้งเดิม...หากได้มีโอกาสมาเดินปากแพรก แนะนำให้บริหารคอมาสักนิดครับ เพราะของดีๆ
มันจะอยู่บนๆ เสียเป็นส่วนใหญ่ ลายฉลุไม้เอย ระเบียงเอย มีแต่ความสวยงาม
"น่าประทับใจ" ทั้งนั้น ที่ผมเน้นคำว่าน่าประทับใจ ไม่ใช่เพราะอะไรครับ
เพราะถ้าได้อ่านป้ายไวนิลแนะนำบ้านอาคารเก่าแต่ละหลัง
ชุดคำพูดส่วนใหญ่มักจะมีคำว่าน่าประทับใจปรากฏอยู่เสมอ
ซึ่งก็ชวนให้น่าประทับใจจริงๆ แหละ
บรรยากาศของย่านนี้ยังคงปกติเหมือนเดิม
คือไม่ดูเป็นย่านที่เมคมากไป ผู้คนยังใช้ชีวิตตามปกติ ฟีลคล้ายโพธารามที่ราชบุรี
คือชาวบ้านเค้ารวมตัวกัน เพื่อฟื้นฟูดูแลอนุรักษ์สิ่งดีๆ ให้คงไว้
ไม่ใช่เพื่อการต้อนรับนักท่องเที่ยว
แต่เป็นการทำเพื่อให้ลูกหลานบ้านนี้เมืองนี้ได้รับรู้เรื่องราวที่ผ่านมายาวนานของย่านนี้
นอกจากนี้ยังมีอาคารที่น่าสนใจอื่น ๆ อาทิ
ศาลเจ้าแม่กวนอิม บ้านคชวัตร บ้านเดิมของสมเด็จพระสังฆราช บ้านชวนพานิช
ร้านบุญเยี่ยมเจียระไน ฯลฯ
การได้ลองมาเดินเล่นย่านเก่าแบบนี้ทำให้ผมเดินช้าลงกว่าที่เคยเดินในกรุงเทพฯ
นึกได้ว่าตอนที่เดินในกรุงเทพฯ ผมมักจะไม่ค่อนสนใจสองข้างทางมากนัก
เพราะมันเต็มไปด้วยภาพน่าเบื่อแสนชินตา แผงลอยเดิมๆ ฟุตบาทเดิมๆ ผู้คนเดิมๆ
ที่ผมไม่คิดจะทำความรู้จัก ในขณะที่เมื่อได้ลองเดินในย่านปากแพรกนี้
นอกจากที่ผมจะเดินช้าลงแล้ว
ละเมียดข้างทางมากขึ้นแล้ว อยากพบปะทำความ รู้จักผู้คนสองข้ามทางมากขึ้นแล้ว
ผมยังสบายใจมากกว่าอยู่ในกรุงเทพฯมาก
ผมค้นพบว่าการได้มาเป็นคนแปลกที่แปลกถิ่น
คือสิ่งหนึ่งที่คนเบื่อเมืองควรกระทำเลยลองมาคิดดูว่า ถ้าเราคิดว่าเราเป็นคนแปลกที่แปลกถิ่นในเมืองดูบ้างล่ะ
มันจะเป็นอย่างไร?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น