บ้านชวนพานิช ลวดลายที่ลูกกรงด้านหน้าเป็นลายแบบจีน... ร้านชวนพานิช ผมแวะนั่งพูดคุยกับลุงสุรพล
ตันติวานิช เจ้าของร้าน เขาชี้ชวนให้ดูตู้สินค้าไม้สักติดกับผนัง มันไม่เคยมีปัญหาให้ต้องซ่อมแซมแต่อย่างใด
"บ้านตึกแต่ก่อนนั้นสร้างดี ใช้ของดี เลยทนนาน" ลุงสุรพลว่าอย่างนั้น
"บ้านชวนพานิช" เป็นตึกแถว 2
ชั้นครึ่ง ประตูบ้านเป็นไม้หนาแบบเฟี้ยมหน้าต่างเป็นลูกกรงเหล็ก
ลวดลายที่ลูกกรงด้านหน้าเป็นลายแบบจีน
"บ้านตึกแต่ก่อนนั้นสร้างดี ใช้ของดี
มันเลยทนนาน" ในแสงสลัวของร้านชวนพานิช ผมเดินผ่านเข้าไปนั่งคุยกับลุงสุรพล
ตันติวานิช ในวันที่เลขหลัก 5 มาเยือนชีวิต และตึกแถว 3
ห้องแห่งนี้ดูแลเพาะบ่มตระกูลของเขามากว่า 5
รุ่น
"เดี๋ยวนี้ไม่ได้ขายของเหมือนรุ่นก๋งรุ่นเตี่ยแล้ว
มันค่อยๆ จางไป" เป็นคำพูดที่คล้ายๆ
กันของคนที่อยู่ในห้องแถวย่านตลาดของปากแพรก อาจคล้ายการค้าโบราณได้ซบเซา แต่จริงๆ
แล้วคือคนรุ่นบรรพบุรุษล้วนผ่านการสร้างตัวและมั่งคั่งจนลูกหลานในปัจจุบันนั้นสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไม่ลำบากอะไรนักเข้ามานั่งอยู่ในร้านชวนพานิช
ลุงสุรพลชี้ชวนให้ดูตู้สินค้าไม้สักใหญ่โตที่ติดอยู่กับผนัง
เขาว่ามันไม่เคยมีปัญหาให้ต้องซ่อมแต่อย่างไร
"ไม้พวกนี้ก็เหมือนกับที่ก๋งใช้สร้างบ้าน มาจากป่าเขาที่ทองผาภููมิโน่น"
นอกเหนือไปจากไม้
ปูนพอร์ตแลนด์ที่ต้องสั่งมาจากเมืองนอกก็เป็นที่นิยมในสมัยนั้น
"บ้านใช้ปูนหล่อทั้งหลัง ใช้ใบเหล็กเสียบเป็นบล็อกแล้วหล่อปูนลงมาเลย
ผนังหนามาก ไม่เย็นก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว"
ตอนนั้นบ้านใหญ่โตทั้งหลังอย่างนี้ คนรุ่นก่อนใช้เงินสร้างไปถึง 9,000
บาท "เป็นเดี๋ยวนี้ก็หลายอยู่นะ"
เราคุยกันเรื่องบ้านของลุงอยู่อีกนาน หลายส่วนนั้นมีคำบอกเล่าอธิบายอย่างน่าทึ่ง
ช่องตรงกลางบ้านที่เรียกว่า "แจ๊"นั้นไม่เพียงเอาให้ลมระบาย
แต่ยังมีใว้ขนถ่ายสินค้าขึ้นไปเก็บ "แต่ก่อนมีรอกโยงจากหลังคาเลย
บ้านตึกมันขนข้าวของขึ้นลงลำบาก คนขนสินค้าลงเรือ
เดินแป๊บเดียวก็ขึ้นมาหน้าบ้านเลย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น